Ο αρχαιολογικός χώρος
Η αρχαία πόλη του Δίου διέθετε σύστημα κάθετα τεμνόμενων δρόμων, οι οποίοι πλακοστρώθηκαν στα αυτοκρατορικά χρόνια. Στο νότιο τμήμα της πόλης βρίσκονταν τα δημόσια λουτρά, οι Μεγάλες Θέρμες, οι οποίες χρονολογούνται από το 200 μ.Χ. Δίπλα είναι το Ωδείο και στον ανατολικό τομέα η εντυπωσιακή Έπαυλη του Διονύσου, με τα ψηφιδωτά. Στο κέντρο της πόλης βρίσκεται η επισκοπική βασιλική του 4ου αιώνα μ.Χ. και έξω από τα τείχη η κοιμητηριακή βασιλική του 5ου αιώνα. Στο Δίον υπάρχουν και σώζονται διάφορα ιερά, με σημαντικότερα αυτά της θεάς Δήμητρας (το αρχαιότερο μακεδονικό ιερό) και της Ίσιδας, το ελληνιστικό θεάτρο (χτίστηκε από τον Φίλιππο Ε΄) και μέρος του σταδίου όπου διεξάγονταν οι γυμνικοί αγώνες Ολύμπια. Σώζεται μόνο το θέατρο των ελληνιστικών χρόνων. Υπήρχε όμως και θέατρο στα κλασικά χρόνια.
.. 
Μουσείο του Δίου
Το Μουσείο εγκαινιάστηκε το 1983 και στεγάζει ευρήματα που προέρχονται κυρίως από το Δίον αλλά και από τον Όλυμπο. Η έκθεση περιλαμβάνει αγάλματα, αναθηματικά και επιτύμβια μνημεία, νομίσματα και διάφορα άλλα αντικείμενα, τα οποία έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στα ιερά, στις μεγάλες θέρμες, καθώς και ευρήματα που σχετίζονται με τον καθημερινό και δημόσιο βίο στην αρχαία πόλη του Δίου. Ένα από τα σημαντικότερα εκθέματα του Μουσείου είναι η ύδραυλις, ένα από τα αρχαιότερα γνωστά μουσικά όργανα. Χρονολογείται τον 1ο αι.π.Χ. και είναι η αρχαιότερη του είδους της που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα. Πρόκειται για το πρώτο πληκτροφόρο όργανο της αρχαιότητας και αποτελεί πρόδρομο του εκκλησιαστικού οργάνου της δυτικής Ευρώπης.
.. 
.
.
Αρχαίο Θέατρο
Στα νότια της πόλης του Δίου, έξω από τα όριά της και δυτικά του ιερού της Δήμητρας βρίσκεται το αρχαίο θέατρο. Η κατασκευή του τοποθετείται στην ελληνιστική εποχή, πιθανότατα στα χρόνια της βασιλείας του Φιλίππου Ε? (221-179 π.Χ.).
Το θέατρο είναι κτισμένο στην πλαγιά χαμηλού φυσικού λόφου και έχει προσανατολισμό βορειανατολικό, τον πιο ενδεδειγμένο για τον καλό αερισμό του χώρου, όπως επεσήμανε αργότερα ο Βιτρούβιος.
Ο αρχιτέκτων του μνημείου, εκμεταλλευόμενος τη μορφολογία του εδάφους, διαμόρφωσε κατάλληλα τον χώρο με μερική αποχωμάτωση και τεχνητή επίχωση, με αποτέλεσμα το έργο του να είναι επίτευγμα προσωπικής επέμβασης και από τις επιτυχέστερες στο είδος της. Η ορχήστρα, με διάμετρο περίπου 26 μ., ορίζεται από ακάλυπτο πέτρινο αποχετευτικό αγωγό και είχε δάπεδο από πατημένο χώμα. Στον άξονα του θεάτρου και μέσα στην ορχήστρα ένας υπόγειος διάδρομος με δύο θαλάμους, ένα σε κάθε άκρο, ταυτίζεται ασφαλώς με την «χαρώνεια κλίμακα» των αρχαίων, το σημείο, δηλαδή, από όπου εμφανίζονταν οι ηθοποιοί που υποδύονταν πρόσωπα του Κάτω Κόσμου.
Το κοίλο, χωρίς αναλημματικό τοίχο στα άκρα του, διαμορφωμένο σε χαλικόστρωτα πρανή που σβήνουν ομαλά στις παρόδους, διέθετε εδώλια από πήλινες πλίνθους, μια ιδιαιτερότητα που δεν συναντάται σε κανένα άλλο αρχαίο θέατρο. Να σημειωθεί, ότι ο βασιλιάς Αρχέλαος κάλεσε τον Ευριπίδη, ο οποίος πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στη Μακεδονία, όπου έγγραψε το δράμα ΑΡΧΕΛΑΟΣ, καθώς και τις ΒΑΚΧΕΣ.
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι αυτές οι παραστάσεις ανέβηκαν στο θέατρο Δίου. Ανασκαφικές παρατηρήσεις οδηγούν στο συμπέρασμα, ότι το θέατρο μάλλον εγκαταλείφθηκε μετά το 168 π.Χ., λειτούργησε υποτυπωδώς μέχρι τα πρώιμα αυτοκρατορικά χρόνια και μάλλον αχρηστεύθηκε πλήρως με την ανέγερση ρωμαϊκών θεάτρων στο χώρο.
Τα τελευταία χρόνια στο αρχαίο θέατρο τοποθετήθηκαν ξύλινες κερκίδες, χωρητικότητας 4.000 περίπου θεατών και πραγματοποιούνται σε αυτό κάθε καλοκαίρι οι εκδηλώσεις του Φεστιβάλ Ολύμπου.
.